Πήγα σε συνέντευξη για μια υποτιθέμενα οργανωμένη και επαγγελματική εταιρεία, αλλά από την αρχή τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Περίμενα πάνω από 30 λεπτά χωρίς καμία ενημέρωση, και όταν τελικά ήρθε ο υπεύθυνος, δεν είχε διαβάσει καν το βιογραφικό μου. Η συνέντευξη έγινε σε έναν χώρο με φασαρία, χωρίς ιδιωτικότητα, και οι ερωτήσεις ήταν είτε άσχετες είτε αγενείς – του τύπου "Πού βλέπεις τον εαυτό σου αν δεν σε προσλάβουμε;".

Ο τρόπος που μιλούσαν έδειχνε ότι δεν υπήρχε σεβασμός προς τον υποψήφιο και έδιναν την αίσθηση ότι σου κάνουν χάρη που σε βλέπουν. Δεν έγινε σχεδόν καθόλου συζήτηση για το αντικείμενο της θέσης ή για τις προοπτικές της. Έφυγα με την αίσθηση ότι δεν θα ήθελα να είμαι μέρος ενός τέτοιου περιβάλλοντος, ακόμα κι αν μου έκαναν πρόταση.

Γιατί δεν έχεις αλλάξει δουλειά εδώ και τόσο καιρό; Δεν φοβάσαι μήπως μείνεις στάσιμος;
Αν είχες να διαλέξεις ανάμεσα στο να είσαι καλός συνάδελφος ή να φέρνεις αποτελέσματα, τι θα διάλεγες;
Πώς αντέχεις να δουλεύεις με τόσο λίγες αποδοχές; Μήπως δεν έχεις φιλοδοξίες;
Έχεις σκοπό να κάνεις οικογένεια σύντομα; Γιατί θέλουμε κάποιον που να μπορεί να αφοσιωθεί 100%.